Zoals een leerling die nog nooit auto heeft gereden, onbewust onbekwaam is,
Zo zie ik ook mensen met rijangst die jaren onbewust bekwaam hebben gereden.

De leercurve van Maslow

Ik woon nu 10 jaar in Heesch, de eerste 5 jaar woonde ik in een ander gedeelte van het dorp dan nu. Vanuit Nistelrode gekomen ging ik op de rotonde links en dan de eerste rechts en ik was er bijna.
Nu ga ik op de rotonde recht door om naar huis te gaan. Dat gaat vanzelf, op een enkel momentje na, het komt echt nog maar zelden voor, en meestal kom ik er op de rotonde al achter en rijd een beetje beschaamd (waarom eigenlijk?) nog een extra rondje.
Toen ik nog maar net was verhuisd herinnerde ik mezelf eraan dat ik recht door moest.
Opletten…nieuw huis…rechtdoor! En ik mijmerde wat over het fijne nieuwe huis en ging zonder problemen recht door!
Een aantal weken deed ik dat, mezelf herinneren aan het rechtdoor rijden. Ik trainde mezelf onbewust op nieuwe gewoonte. Niks bijzonders, zo doe we dat! Ik was in mijn hoofd nog bewust van mijn nog ongewone patroon.
Mijn nieuwe huis werd wat gewoner en de dagelijkse dingen gaan lekker door. Ik rijd in gedachten bij wat werk van die dag en let ook op het voorbijgaand verkeer. Prompt rijd ik onbewust gewoon rechtdoor op de rotonde.
Ik werd in Maslows termen, onbewust bekwaam!
Nou is het gelukkig zo, dat we van alle nieuwe dingen die we leren, op een bepaald moment, niet meer bewust zijn, we zouden er ook doodmoe van worden. Dus.. ik ben buiten het feit dat ik het nu bewust schrijf, onbewust bekwaam! (…en ik heb het nog steeds over het “leren” dat ik naar een ander huis rij!!)
Tot die enkele keer na dan, blijkt dat ik ergens diep op mijn harde schijf een patroon heb opgeslagen, die zomaar naar boven komt!
Nou geloof ik niet dat het ernstig is, ik hoor en lees regelmatig dat ik geen uitzondering ben.
Nieuwe gedragingen wensen, vraagt om oefening. Het is een leerproces en als je daar al bewust van bent dan maak je al een goede start.