Kenmerkend bij (rij)angst is het alarmbelletje. Mijn verhaal vandaag bevat een stukje psycho -educatie. Dit is een belangrijke methodiek in de hulpverlening en biedt inzicht en informatie over het probleem.
Hoe werkt het alarmbelletje?
Als je iets bedreigends ziet of denkt te zien, het is een kwestie van interpretatie van de hersenen, wordt er een signaal afgegeven richting het alarmbelletje. Dit belletje gaat er voor zorgen dat de stresshormonen door het lichaam worden gestuurd. Deze zorgen weer voor een aantal reacties zoals bijvoorbeeld: hogere ademhaling, zweten, hartkloppingen, zenuw kriebels in de maag etc. Dit leidt tot een gevoel van onrust en onveiligheid.
De angstige gevoelens uit het lichaam worden teruggekoppeld naar de hersenen. De alarmbel gaat harder. Er worden daardoor meer stresshormonen aangemaakt. Het gevoel dat er iets ernstigs aan de hand is wordt versterkt.
De angst is toegenomen, de alarmbel gaat nog harder. Angstige gedachten zorgen ervoor dat je bang wordt van mogelijke gevolgen van je eigen stress. De vrees dat je geen grip meer hebt op de situatie of over je eigen functioneren en dat je controle verliest, zorgt voor extra alarm!
En dan hebben we ook nog een geheugen! Het herkennen van akelige situaties, wat je ooit als bedreigend hebt ervaren, zorgt er vaak voor dat je hetzelfde gaat doen op dezelfde plek… wat dus de reden is dat je paniek ervaart op plekken waar je het eerder hebt gehad.
Het onbedoeld, instant gehouden proces doorbreken, begint bij het besef dat het vals alarm is.
Je hebt angstige gevoelens ontwikkelt maar je hoeft er niets mee te doen!!
Accepteer dat je het spannend vindt want je vindt het spannend!
Stop met tegen jezelf te zeggen dat je niet bang mag zijn als je het wel bent!
En besef vooral:
Het is een vals alarm!