Vooroordelen hebben op de weg, mag dat?

We leren in het verkeer om te voorspellen, het is ook erg nuttig! Het is van belang om gedrag te verwachten. “Verwacht het onverwachte” en maak oogcontact.
Bij paniekklachten in de auto is dit een welkome reminder. Het verstand weet nog van anticiperen maar de angst werkt blokkerend. Je schrikt je dan ook vaak rot als je verkrampt want je zag het een en ander niet aankomen.
Nu lijken mijn voorspellingen weleens op vooroordelen besef ik als ik met hard-op-denk oefeningen bezig ben. Ik benoem dan alles wat ik zie voor mijn coachee (officieel woord, ik verzin het niet, voor degene die gecoacht wordt) Alles wat ik zoal voorspel en wat ik waarneem vertel ik dan.
Zo komen bijvoorbeeld vooroordelen voorbij zoals:
de typische snelle auto’s, de wat oudere bestuurder, de jonge stoere gast met petje, een omaatje in een klein autootje, een (vracht)auto met buitenlands kenteken, blonde vrouwen met grote zonnebril. Tja, we vinden er vaak wat van…is dat erg? Ik denk het niet.
Als je maar je vooroordeel bij kan stellen zeg ik altijd maar. Want volgens mij zit daar de kracht van flexibiliteit: het bij kunnen stellen van je vooroordeel!
Dan zie je ineens toch oma gas geven om vlot in te voegen of die stoer ogende jongen andere mensen ruimte geven.
Een prettige bijkomstigheid is dat je weer contact maakt met mensen en dus uit je hoofd komt, waar je waarschijnlijk te druk bezig bent, om niet bang te worden.
Kijk naar mensen en gun elkaar ook wat. Niemand is perfect. Ik had eens een boze en bang geworden vrouw in de auto, ze raakte snel geïrriteerd. Er kwam een man met een pijp op de fiets die afsloeg zonder ook maar iets te communiceren, dacht ze. Ik meende toch echt dat hij zijn pijp naar rechts uitstak, je moet het willen zien! Een beetje humor doet ook wonderen.